Hari ini hari lahir awak yang ke 20 tahun. Bulan yang sama dengan saya iaitu Mac 1991. =)
Tiba-tiba, hari ini saya rasa rindu sangat kat awak. Terbayang-bayang senyuman awak, gelak tawa awak masa kita bersama dulu. Awak mesti senyum tiap kali nampak saya kat sekolah. Bila awak rasa bosan atau tension mesti awak datang cari saya untuk hiburkan hati. Saya ingat lagi kita tengok drama korea sama-sama kat sekolah. masa tu awak kate awak suka tengok cerita Winter Sonata dan MyGirl. Heronya hensem kata awak. Saya pun suka juga hero drama tu.hehe..
Masa tu saya ada tanya awak kampung awak kat mana? awak kata kampung awak kat kedah. Awak siap bagi petunjuk lagi macam mana nak sampai datang kampung awak. Kami yang dengar masa tu harap sangat dapat datang kampung awak satu hari nanti. Awak balas " Datanglah.." "Insyaallah kalau ada rezeki kita orang datang"...
Awak dah lama kita tak jumpa kan? awk tak rindu pada saya ke?
Saya rindu sangat pada awak. Awak baik sangat dengan saya. Selalu support saya ,dengar story saya, ajar saya dalam kelas dan kadang-kadang kita makan sama-sama kat dewan makan.
Saya ingat lagi satu hari tu bila saya tanya awk : "Nanti besar, awak nak jadi apa?"
Awak kata awak nak jadi " Surgeon" sebab awak nak bantu orang sakit. saya bangga dengar jawapan awak dan saya harap sangat suatu hari nanti awak dapat jadi apa yang awak mahukan. Saya siap pesan lagi kat awak, nanti kalau saya sakit, saya nak awak yang rawat saya. Awak senyum jer... =)
Tiap hari bila masuk kelas, saya mesti pusing kepala tengok bahagian belakang kiri kelas sebab nak tengok awak datang kelas ke tidak. Saya duduk dekat dengan pintu belakang kanan kelas dan awak duduk dekat dengan tingkap belakang kiri kelas. Saya tengok awak asyik batuk-batuk saja. Tiap kali saya tanya awak, awak hanya kata " saya OK". Puan Math kata Peperiksaan Percubaan SPM mula minggu depan dan pelajaran matematik diteruskan dengan bab berikutnya.
Peperiksaan percubaan SPM dalam dewan AnNur awak duduk di barisan tengah tepi kiri dewan bersebelahan dengan padang sekolah. Saya pula duduk barisan ke dua tapi belakang sikit dari awak rasanya. Sepanjang minggu 'trial' saya tengok batuk awak makin teruk dan bila saya tanya awak dah ambil ubat ke belum awak kata ubat awak lambat samapai sebab ubatnya dari luar negara.
Kita orang semua harap moga awak dapat ubat dan sihat seperti selalu sebab dah tak sanggup tengok awak tanggung derita dengan batuk awak yang semakin teruk tu...
Masa sebulan sebelum SPM, kita semua sibuk sangat buat persediaan sampai saya tak lagi luangkan masa bersama awak. Masa tu saya harap SPM cepat habis supaya dapat saya lepak dengan awak nanti.
Dalam dewan AnNur,...
Saya nampak awak duduk seorang je kat belakang. Bukankah patutnya tempat awak kat tengah? huhu... Saya tengok awak asyik batuk-batuk sepanjang peperiksaan. Muka awak pun makin pucat.Kesian saya tengok awak. Bulan November berlalu dengan pantas.. Masuk bulan Disember dah pun. tak lama lagi SPM tamat. Kertas terakhir ialah Syariah Islamiah pada hari Isnin.
Lepas tamat peperiksaan semua pelajar sibuk mengemas barang-barang untuk dibawa pulang ke rumah masing-masing. Saya ingat lagi, masa awak balik, mak awak datang tolong bawakan barang awak. Awak nampak sibuk semacam jer. Saya ingat nak borak dengan awak lama-lama, tanya khabar awak tapi awak kelihatan agak-agak tergesa-gesa hendak pulang rumah. Tapi tak apalah, mungkin cuti nanti boleh saya pergi ziarah awak.
Beberapa hari habis SPM saya dan lagi sorang kawan ikut Wani balik Kedah sebab dah janji untuk sambut raya korban kat sana sambil makan angin di negeri orang. Perjalanan ke Alor Setar menaiki keretapi memang menyeronokkan walaupun memakan masa yang agak lama. Rumah kampung yang bersebelahan dengan sawah memang tenang dan aman. Jauh dari bunyi-bunyi yang menyakitkan hati dan telinga.
Senario yang hijau lagi damai memang sesuai untuk menenangkan jiwa yang sering kacau. Rasa macam dah jatuh cinta dengan sawah padi seyiap kali mata memandang. Acap kali saya teringat keadaan awak, dan saya berharap awak cepat sembuh dan ceria seperti dulu. Tapi suatu petang khamis kawan saya mendapat mesej dari 'schoolmate' kita yang awak telah dimasukkan ke hospital kerana tidak sedarkan diri lepas menunaikan solat Zuhur. Doa kami tidak putus semoga awak cepat sedar dan bertahan, Saya mohon pada Allah supaya awak segera sembuh,Saya tak sanggup kehilangan awak..
Jumaat...
. Saya tak percaya apa yang telah saya dengar dari kawan saya kerana saya yakin awak masih mampu diselamatkan.
Esoknya, atas jasa ayah wani , Pak Said sudi membawa kami pergi ke kampung awak.Kata mak awak, awak telah dibawa pulang ke kampung halaman.Sepanjang perjalanan saya resah dan gelisah. Takut-takut tak sempat bertemu dengan awak. Sebaik sahaja masuk ke simpang kampung awak hati saya menangis ' Awak, saya datang ni.. saya datang nak jumpa awak. Ingat tak awak pernah ajak saya datang kampung awak? Saya dah datang ni awak..tolong jangan tinggalkan saya.'
Dari jauh saya lihat ramai orang berkumpul kat depan rumah tok awak. Saya mula tak sedap hati. Saya cuba mencari kelibat awak, tapi tak jumpa.
'Awak kat mana?'
Nasib jumpa mak awak. " Assalamualaikum mak cik. mana dia....?" tangan ibu awak saya kucup dan ibu awak berkata.:
" Terima kasih datang, tu...." tunjuk ibu awak ke satu tempat bersebelahan rumah tok awak. Tanpa membuang masa kami bertiga bergegas ke tempat yang ditunjukkan ibu awak tadi.
Saya lihat ramai orang depan saya dan saya masih tidak nampak awak. Ayah awak yang perasan kehadiran kami mohon orang ramai memberi laluan untuk kami melihat awak buat kali terakhir.
Dalam liang lahad itu saya lihat wajah awak begitu tenang bak bayi yang sedang nyenyak tidur. Tubuh awak sudah dibaluti dengan kain kafan berwarna putih.Saya tatap wajah awak puas-puas . Air mata saya mula menitis. ' Awak saya datang ni, bangunlah' .. tetapi awak masih kaku.Membisu. Tenang dalam tidur tanpa nafas itu.
' Awak.. saya datang ni..!'
'Awak... saya datang ni.!..'
Respon awak masih sama.Terus membisu dalam tidur.Kaku. Si penggali mula meletakkan tanah ke atas tubuh awak. Semakin lama semakin banyak tanah yang diletakkan dan akhirnya awak hilang disebalik timbunan tanah itu.
" Innalillahhiwainnailaihirajiun.." Perlahan-lahan saya mula menrima hakikat yang awak sudah pergi buat tinggalkan dunia ini.
Saat itu hati saya berbisik 'Selamat jalan sahabatku , semoga engkau ditempatkan dalam golongan orang-orang yang beriman'
Kini, dah hampir 3 tahun awak pergi meninggal saya. Walaupun awak dah tak ada lagi kat dunia ni, awak selalu ada dalam ingatan dan hati saya kerana awak seorang 'sahabat' yang baik.
Bulan Mac ni, sempena 'birthday' awak saya nak ucap sesuatu dan saya harap awak dengar apa yang saya nak kata ni walau dimana awak berada..
" Selamat hari lahir Sahabatku H,...... "
p/s: Al Fatihah buat sahabat tersayang ....
Tiada ulasan:
Catat Ulasan